Elke leerling heeft recht op gespecialiseerd onderwijs

Het Onderwijs systeem is in de jaren weinig veranderd. Er zijn pogingen gedaan om de systemen aan te passen: Middenschool, Passend Onderwijs. De goede effecten daarvan zijn helaas niet merkbaar.

De maatschappij, de mensheid en de leerlingen veranderen namelijk veel sneller, dan het onderwijs kan volgen met kleine aanpassingen en slechte budgetten. Het gevolg is volgelopen Jeugdzorg, volgelopen Speciaal Onderwijs scholen, teveel thuis zittende leerlingen en jongeren die vastlopen in gamen of andere verslavende activiteiten.

Al 30 jaar streeft men naar een goede afstemming tussen zorg en onderwijs. Het blijft een zoektocht en 1 duidelijke lijn voor de leerlingen is niet vinden. Het gespecialiseerd onderwijs krijgt veel complimenten, terwijl leerkrachten in het basis- en voortgezet onderwijs vaak met onmogelijke opdrachten voor de groep gezet worden. Met als resultaat weglopen van leerkrachten en dus een groot tekort aan pedagogische toppers.

In de huidige tijd is een groep leerlingen heel anders van samenstelling dan vroeger. Sowieso heeft vaak al 30 % van de leerlingen gescheiden ouders. Dit geeft altijd trauma’s. Tel daar bij op dat er in de meeste groepen leerlingen zitten met leerproblemen (beter gezegd: leerlingen die het geboden programma niet kunnen volgen, dus de vraag is waar dit probleem dan ligt), en leerlingen met gedragsproblemen (lees: onbegrepen gedrag want de leerkracht heeft geen tijd om zich hierin te verdiepen)

Elke leerling heeft recht op gespecialiseerd onderwijs: hoe zou dit er uitzien? Een maximale groepsgrootte van 12 leerlingen voor iedereen en bij élke groep iemand extra voor individuele aandacht. Elke leerling kan komen voor een gesprek als dat nodig is, elke leerling werkt op zijn eigen niveau en wordt beoordeeld op zijn kwaliteit en níet op zijn beperking, of op het persoonlijke eigen (afwijkende?) tempo.

Wat zou het mooi zijn als we leerlingen zelfvertrouwen en zelfrespect mee kunnen geven, in plaats van beoordelen en vergelijken t.o.v. elkaar.

Inspectie en politiek moeten weer gaan geloven in de pedagogische en didactische vaardigheden van leerkrachten. Als leerkrachten vertrouwen en ruimte gegund wordt, krijgen zij weer plezier in hun werk. Dat betekent meteen ook weer dat talent terugkomt naar het onderwijs of dat men zich aanmeldt bij de opleidingen.

Onbetaalbaar en utopisch? Ik geloof er niets van! Bij een goede bundeling van gelden en expertise, het wegstrepen van allerlei organen en adviseurs, volgen minder uithuisplaatsingen en zal het (na de investeringstijd) alleen maar goedkoper worden. Scholen en gemeenten komen op een lijn, leerlingen van school verwijderen moet verboden worden, want je kunt immers altijd zoeken naar een oplossing die past bij een leerling.

Waar ligt de grootste winst? Zoek naar een positieve doorgaande lijn voor leerlingen, zónder negatieve beoordeling maar vól ingezet op zijn of haar talent! Het onderwijs geven wordt weer genieten. Laten we daar voor gaan!!