Ontwikkelingstrap

De ontwikkeling van mensen en vooral kinderen zou er uit moeten zien als een mooie trap. Een trap die geleidelijk omhoog gaat, waar je mag even rusten. Teruglopen hoeft niet, en boven aan de trap bereik je het doel dat bij je past en dat is altijd goed. Je mag de trap oplopen in je eigen tempo en op je eigen manier.

Wat je niet op jouw trap tegen wilt komen zijn obstakels, te grote treden of mensen die je terugduwen. Dat zijn vervelende ervaringen. En als je valt, kan dit zelfs traumatisch voor je zijn.

Eigenlijk zou een schoolcarrière van een kind er uit moeten zien als een ontwikkelingstrap. Je mag op je eigen manier de school doorlopen. De stappen die jij zet zijn passend bij jou, dus altijd goed.

Gaat er iemand anders sneller de trap op, dan is dat prima want niet iedereen is gelijk.

En lukt het je even niet om een stap te maken, dan kan je met hulp en liefde deze stap op een andere manier maken. Via kleinere stapjes, of op een andere manier (m.b.v. andere vakken of kwaliteiten) maar je ontwikkeling stopt nooit! Want ook al loopt die anders dan bij anderen: het is altijd goed.

De professionals die jou helpen je eigen trap te bewandelen moeten zich ervan bewust zijn dat jij zelf degene bent die het tempo bepaalt. Dat het voor jou niet erg is dat een ander op bepaalde gebieden sneller gaat. Dat is mooi voor die ander, maar iedereen heeft kwaliteiten die sneller gaan of juist langzamer gaan.

Dat maakt de gezamenlijkheid van ons allen zo mooi. Daarom kunnen we elkaar helpen en waarderen en kan iedereen de goede plek (zijn eigen plek!) vinden in deze maatschappij.